Ελεύθεροι πολιορκημένοι.

Του Σταμάτη Στεφανάκου

Χτες αργά το βράδυ προς ξημερώματα, περπατώντας μπροστά από την βουλή, αναρωτήθηκα  κοιτώντας τα «προστατευτικά» κάγκελα: ποιος άραγε είναι πολιορκημένος από ποιόν;

Τα κάγκελα μου φέρανε μνήμες από τείχη. Μου θύμισαν χαντάκια , μου θύμισαν συρματοπλέγματα. Μου θύμισαν κελιά. Μου θύμισαν απαγορεύσεις και εφιάλτες. Μου θύμισαν φανατικούς, θρησκόληπτους, δυνάστες και δικτάτορες.

Χιλιάδες κόσμου περνά μπροστά από αυτά τα κάγκελα κάθε μέρα. Τα συνηθίσαμε αδέλφια;

Οικουμενική κυβέρνηση ή απλά πώς να καλύψουμε εγκλήματα;

Παρακολουθούμε όλες αυτές τις μέρες ένα παραλογισμό άνευ προηγουμένου. Υποτίθεται ότι οι «υπεύθυνες»(;)  πολιτικές δυνάμεις του τόπου ,προσπαθούν να φτιάξουν μια οικουμενική κυβέρνηση, για να κυβερνηθεί η χώρα, για  το  «κάλο του τόπου, των πολιτών και της κοινωνίας».

Τι είδους πολιτικούς θέλω στην βουλή;

Σαν πολίτης, ασχολούμαι τα κοινά εδώ και καιρό. Πιστεύω ότι ιδανικά η πολιτική πρακτική της Άμεσης Δημοκρατίας, θα μας οδηγούσε σε ένα καλύτερο αύριο.