Όλα αυτά είναι ωραία να τα παρακολουθεί κανείς. Και υπό άλλες συνθήκες θα ήταν – ας μου συγχωρεθεί η έκφραση- διασκεδαστικά. Αλλά σήμερα, το 2012 έχουν πάψει να είναι διασκεδαστικά, έχουν πάψει να είναι απλά πολιτικές συζητήσεις. Έχουν γίνει δρόμοι , μονοπάτια που θα μας οδηγήσουν είτε σε ένα καλύτερο μέλλον, είτε στην καταστροφή.
Υπάρχουν πολλά κριτήρια για το πώς θα κρίνουμε κάποιον. Προσωπικά ουδέποτε ψήφησα ή συμμετείχα βάση καθαρά ιδεολογικών θέσεων. Κινήθηκα βάση κριτηρίων, κοινής λογικής και πάνω από όλα εξετάζοντας σοβαρά τις πράξεις και τα λόγια αυτών που ζητάγανε να υποστηρίξω και κυρίως να εμπιστευτώ. Εξέταζα με το φτωχό μου το μυαλό τις προτεινόμενες πολιτικές πρακτικές και είτε τις υποστήριζα είτε τις απέρριπτα. Δεν ξέρω αν έκανα τις καλύτερες επιλογές, αλλά αυτός είναι ο τρόπος , η μέθοδος μου για να κρίνω.
Για τον λόγο αυτό , ουδέποτε δεν έγινα μέλος ή κομματικό στέλεχος. Απεχθάνομαι τις κομματικές πειθαρχίες και τα συνθήματα. Ανήκω σε ένα δύσκολο κοινό που μετακινείται και δεν πείθεται εύκολα. Και στέκεται απέναντι σε κάθε εξουσία , με κριτικό μάτι και ανοικτό πνεύμα, που δεν υποτάσσετε σε υποσχέσεις και απόπειρες εκφοβισμού.
Γιατί τα λέω όλα αυτά ;
Γιατί σήμερα η Ελλάδα είναι σε κίνδυνο.
Γιατί σήμερα περισσότερο από ποτέ , είναι ανάγκη να σκεφτούμε διαφορετικά, να χρησιμοποιήσουμε την κοινή λογική για να επιλέξουμε κάποιον ή κάποιους. Θα σας πρότεινα κάποια κριτήρια, που έχω δοκιμάσει και με έχουν βοηθήσει στο να καταλαβαίνω τι γίνεται. Δοκιμάστε αφού όμως πρώτα έχετε απελευθερωθεί από τα δεσμά της συνήθειας, της ιδεοληψίας και τον φόβο.
Κριτήριο 1. Τι παρελθόν και τι πράξεις έχει κάνει ένας πολιτικός ή ένα κόμμα. Τι έχει κάνει για να βελτιώσει ή να καταστρέψει τις ζωές μας;
Κριτήριο 2. Πόσο συνεπής είναι σε όσα λέει και τι έχει κάνει; Τι διδάσκει το παρελθόν του για αυτόν;
Κριτήριο 3. Πόση ουσιαστική γνώση έχει γύρω από ένα θέμα; Πως διαχειρίζεται την γνώση αυτή και πόσο ειλικρινής είναι;
Κριτήριο 4. Μπορούμε να εμπιστευτούμε ξανά ανθρώπους που η πολιτική τους και η πρακτική τους έχει αποτύχει και βιώνουμε στο πετσί μας, τα αποτελέσματα της ανικανότητας τους;
Κριτήριο 5. Είναι δυνατόν να δεχόμαστε ως πολιτικό διάλογο, την απόπειρα εκβιασμού της ψήφου μας μέσω της καλλιέργειας του φόβου και του ψέματος;
Δεν ξέρω αν συμφωνείτε ή όχι με τα κριτήρια που σας περιέγραψα. Αυτό είναι δικό σας θέμα. Αλλά να έχετε καλά στο μυαλό σας, ότι αν τα πράγματα πάνε ακόμα ποιο άσχημα, αν δείτε παιδία να πεθαίνουν από πείνα ή έλλειψη φαρμάκων, αν χάνεται και άλλα , αν μείνετε άστεγοι και χωρίς ελπίδα, αυτή την φορά μην ψάχνεται για άλλους ενόχους.
Γιατί τον ένοχο σε αυτή την περίπτωση μπορείτε να τον βρείτε
εύκολα. Κοιτάξτε ένα καθρέφτη…
Σταμάτης Στεφανάκος
s.stefanakos@gmail.com
1 σχόλιο:
Αν αλυσοδέναμε τους παππούδες και τις γιαγιάδες που είναι φανατικοί ΠΑΣΟΚοι ή ΝΔ, στις εκλογές θα παίρνανε τους ψήφους από τα στελέχη τους μόνο. Πέρα από την πλάκα, προσωπικά για εμένα δεν υπάρχει κόμμα που να με εκφράζει 100% για αυτό κάνουμε συμβιβασμούς. Αυτό που κοιτάω εγώ είναι οι θέσεις τους στα εθνικά θέματα πρώτα, μετά τις «λύσεις» τους στα οικονομικά/εργατικά.
Πχ. δεν θα μπορούσα να ψηφίσω αριστερό κόμμα, ακόμα και αν αυτό απέτρεπε την σφαγή 10.000 παιδιών στην Αφρική. Γιατί στα εθνικά θέματα είναι κουκουρούκου. Δεν είναι τυχαία στα αριστερά κόμματα Ρεπούση, Τατσόπουλος.
Δημοσίευση σχολίου