Ανεργία: Μήπως η λύση είναι στα χέρια μας;

Το ερέθισμα για την σημερινή ανάρτηση, μου την έδωσαν φίλοι και γνωστοί. Ψάχνουμε όλοι μαζί να σκεφτούμε πως θα βρούμε λύσεις στα προβλήματα μας, καθώς δεν βλέπουμε άλλο ρεαλιστικό τρόπο για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε.

Μετά από συζητήσεις επί συζητήσεων καταλήξαμε σε κάποια συμπεράσματα, και έχουμε   οδηγηθεί  σε ένα σκεπτικό που νομίζω ότι είναι κάλο να μοιραστώ  μαζί σας. Σημειώστε, ότι κάνεις από τους συμμετέχοντες δεν είναι οπαδός ενός κράτους τύπου Β. Κορέας ή Σομαλίας, και είμαστε όλοι άνθρωποι της δράσης και του καθημερινού αγώνα. Όλοι οι συμμετέχοντες,   είμαστε από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους και έχουμε διαφορετικές ιδεολογικές  καταβολές.

Καταρχάς, κάνεις μας δεν πιστεύει ότι πολιτικοί και το κράτος μπορούν να δώσουν λύσεις σε αυτή την κατάσταση , για δυο λόγους, πρώτον δεν υπάρχει φιλικό πλαίσιο για την ελληνική μικρή και μικρομεσαία επιχείρηση και κατά δεύτερον δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να ενισχύσει τους ανέργους. Εξάλλου, ακόμα και αν αύριο το πρωί με κάποιο μαγικό τρόπο οι δύο προηγούμενοι λόγοι αντιμετωπιζόντουσαν, και πάλι  θέλει χρόνο για να αποδώσουν σε βαθμό που να έχουμε εμφανή θετικά αποτελέσματα.

Επομένως , από την εξίσωση για την επίλυση της ανεργίας , βγάλαμε την παράμετρο που λέγεται κράτος. Βγάλαμε επίσης για προφανής λόγους, και την παράμετρο που λέγεται χρηματοδότηση. Θεωρήσαμε ως βάση για τα παρακάτω, ότι έχουμε να κάνουμε με ένα επιεικώς ανίκανο  κράτος σε κατάσταση πτώχευσης , και ένα ολικώς αρνητικό περιβάλλον για την εργασία.  Προσπαθήσαμε να υπολογίσουμε  και μια σειρά από ενδεχόμενα , όπως η οικονομική δυσπραγία πολιτών και επιχειρήσεων , τα  κοινωνικά προβλήματα που έχουν εμφανιστεί, και θέλουμε να κρατήσουμε τον κόσμο στην χώρας μας και όχι να ξενιτευτεί.

Βάση αυτών που σας περιγράφω έως εδώ, καταλήξαμε σε μια πρόταση, που προσωπικά πιστεύω ότι είναι, ένας δρόμος που μπορεί να οδηγήσει σε θετικά αποτελέσματα. Φυσικά , αυτή η πρόταση θέλει επιπλέον βελτιώσεις και προσθήκες . Οπότε για την ανεργία σας προτείνω να σκεφτείτε τα ακόλουθα:

Δεν αφήνουμε αρνητικές σκέψεις να μας καταβάλουν.  Η ανεργία δεν είναι ούτε λάθος δικό μας, ούτε είμαστε οι μόνοι που το αντιμετωπίζουμε. Αν νιώθουμε ψυχική πίεση να μας καταπιέζει , συζητάμε και εν ανάγκη ζητάμε βοήθεια. Αν δούμε γνωστό μας , να παρουσιάζει ανησυχητικά συμπτώματα, δεν τον αφήνουμε μόνο του και απομονωμένο.

Πιστέψτε στον εαυτό σας. Να είστε σίγουροι για δυο πράγματα, αφενός έχετε γνώσεις, δεξιότητες και ικανότητες που χρειάζονται και αφετέρου κάποιος ή κάποιοι σας χρειάζονται.

Ενισχύσετε τις γνώσεις και τις ικανότητες σας. Διαβάστε, ενημερωθείτε , δουλέψτε έστω εθελοντικά. Οι λύσεις θα έρθουν μέσω της δουλείας και της δράσης , και όχι μέσω τις αδράνειας. Εν ανάγκη πειραματίστε , εννοείτε μέσα σε λογικά πλαίσια.

Οργανωνόμαστε μεταξύ μας.  Δημιουργούμε ομάδες που στόχο έχουν ως την αλληλοβοήθεια ,αλληλεγγύη και την κοινή δράση. Επαναλαμβάνω, ΞΕΧΑΣΤΕ το κράτος, δεν μπορεί ούτε να βοηθήσει ούτε και να σας ενισχύσει.

Δημιουργούμε ομάδες εργασίες.  Στόχος των ομάδων αυτών είναι η δημιουργία προϊόντων ή υπηρεσιών που να μπορούν να δημιουργήσουν εισόδημα ή ακόμα και να μπορούν να χρησιμοποιηθούν έστω και ανταλλακτικά με άλλα προϊόντα ή υπηρεσίες.  Το μοντέλο αυτό δουλεύει ήδη στο Βόλο και σε άλλες περιοχές και μάλιστα  αντικαθιστά  το ευρώ σε συναλλαγές.

Τονίζω: Μην περιμένετε από το ελληνικό κράτος  να κάνει κάτι και κυρίως μην πιστεύεται ευχολόγια και αόριστες υποσχέσεις. Είναι απλά χάσιμο χρόνου και ενέργειας.

Πάρτε την ζωή σας, στα χέρια σας, μην την αφήνεται σε άλλους.

Σταμάτης Στεφανάκος

s.stefanakos@gmail.com