Μια συνηθισμένη τακτική ενός αδύνατου, είναι να ορίζει ένα ισχυρό ως “φίλο” του. Είναι ο μοναδικός τρόπος για να νιώσει ότι “υπάρχει”, ότι είναι “ασφαλής”, ότι δεν είναι “μόνος”. Κάπως έτσι, στην Ελλάδα έχουμε διάφορους που πιστεύουν ότι έχουν “μόνιμες συμμαχίες”, “φίλους”, “στρατηγικούς εταίρους”, “αλληλέγγυα κράτη” και πολλά και άλλα ευφάνταστα και αόρατα που δεν αντέχουν μεν, σε συζήτηση με επιχειρήματα, αλλά επικρατούν γιατί τα πάντα είναι σχετικά...
Στον μαγικό αυτό κόσμο, θεολογικού και θεοκρατικού τύπου προσεγγίσεις έχουν μετατρέψει την πραγματικότητα, σε ένα ρομαντικό περίπατο, όπου μυστηριωδώς το “καλό “ νικάει πάντα το “κακό”, και ως εκ θαύματος είμαστε, είτε οι μεγάλες “αναγκαίες” θυσίες εντός μια διαστρεβλωμένης εκδοχής της Ιφιγένειας εν Αυλίδα , είτε οι μοιραίοι - σχεδόν από μηχανή θεοί- που η συμμετοχή μας ή όχι, στο όποιο γεωπολιτικό ή διεθνές παιχνίδι, καθόρισε ή καθορίζει την έκβαση.
Κατά αναλογία με αντίστοιχες προσεγγίσεις, διάφοροι δαίμονες- όχι καινά δαιμόνια με την Σωκρατική μαιευτική και επαγωγική αντίληψη - αλλά έχοντας ως μεθοδολογικά κριτήρια καθαρά ιουδαιοχριστιανικά, έχουν προσδιορίσει τους επί γης υπηρέτες του σκότους και του φαύλου χρήματος που έχουν ως σκοπό την εξαΰλωση του φυσικού και πνευματικού κόσμου των Ελλήνων.
Στην τελευταία περίπτωση, μεταφυσικού τύπου θεωρήσεις, ματαιώνουν τα ανόσια και βδελυρά σχέδια τους την τελευταία στιγμή, γιατί παρέμβαση Θεού, Σωτήρος Ηγέτη- Ηγεμόνα, “ φίλου”, “θείας δικαιοσύνης” ή ότι άλλης μορφής εξωπραγματικής παρέμβασης, αποτρέπει την καταστροφή.
Ταυτόχρονα μέσω αυτής της “σωτηρίας λύσης του δράματος”, δικαιολογείται γιατί οι “φίλοι” μας δεν δύναται να ζήσουν άνευ του “¨αλατιού της γης” που στην περίπτωση της δική μας , εστιάζεται σε 132χιλ τχ , και περίπου 9 εκατομμύρια ψυχές, - υποτίθεται- ένδοξων συνεχιστών, ενός αρχαίου παρελθόντος που βασίζονταν κατά κύριο λόγο, στον ορθό λόγο, την ισηγορία, την δημοκρατία,την κοινωνική εμβάθυνση και παιδεία μέσω του δράματος και της κωμωδίας, εν αντίθεση της ρητορικής πλάνης, του ανορθολογισμού, της ανελευθερίας του λόγου και κυρίως της διδαχής θρησκευτικών και θρησκειολογικών παραγγελμάτων, εγκαθίδρυμένων “ορθών” ηθικών κανόνων.
Ντόπιοι και όχι μόνο πολιτικοί δημαγωγοί και ειδικού βάρους πρόσωπα, ενισχύουν εντέχνως, την πρωτύτερη περιγραφή, δημιουργώντας, το κατάλληλο υπόβαθρο που επιτρέπει την αναπαραγωγή των φαινόμενων.
Έτσι έχουν επιτευχθεί να συντηρούνται και να ενισχύονται λογικές όπως:
1. Τον θέλουν τον Ν πολιτικό, τα συμφέροντα του Χ ή Ψ κράτους ή της Α ή Β εταιρίας , ή της όποιας διεθνής συμμαχίας και άρα θα κερδίσει της εκλογές. Δηλαδή, αν τις κερδίσει είναι δικός τους, αν της χάσει δεν είναι αρκετά δικός τους, και στην λογική ερώτηση: “οι ψηφοφόροι παίζουν κάποιο ρόλο;” Είτε δεν υπάρχει απάντηση, είτε η απάντηση ταιριάζει με την λογική που περιγράφουμε. Επομένως κανείς δεν έχει ευθύνη, αλλά κάποιοι “άλλοι”.
2. Αναπαράγεται συνεχώς η ψευδαίσθηση ότι όλος ο κόσμος ασχολείται μαζί μας, για όλους τους λόγους που έχουν αναφερθεί. Το ότι είμαστε 9 εκατομμύρια σε περίπου 8 δις πληθυσμό στον πλανήτη, μάλλον δεν γίνεται αντιληπτό. Εδώ η ψευδαίσθηση είναι ότι ο υπόλοιπος πλανήτης πρέπει να συντάσσεται μαζί μας...
3. Η εξάρτηση από εκτός Ελλάδος παράγοντες δεν οδηγεί σε εθνική κυριαρχία ή ανεξαρτησία αλλά πρακτικά ευθύνεται για την κατάσταση σήμερα. Και πάλι όμως η συζήτηση περιστρέφεται σε “φίλους” όταν στην διεθνή διπλωματική σκηνή, εδώ και δεκαετίες, τα πάντα είναι προσωρινά και ισχύουν ανάλογα των όποιων κοινών συμφερόντων και δυναμικών. Μετά την λήξη, η κατάσταση μεταβάλλεται ραγδαία και απρόβλεπτα. Έννοιες όπως “παραδοσιακοί φίλοι /σύμμαχοι κλπ” είναι κενού νοήματος εκφράσεις και κοινοτοπίες, με στόχο την διατήρηση ψευδαισθήσεων.
4. Το ηθικό πλεονέκτημα είναι το επόμενο που πλειοδοτείται και διαδίδεται, εμβαπτισμένο με πουριτανικές προφάσεις και κατάλληλα εμπλουτισμένο με φαρισαϊσμό, λαϊκισμό, υποκρισία, ψεύδη και απύθμενο συντηρητισμό. Γιατί; Γιατί δεν αρκεί μόνο η υλική κυριαρχία αλλά στο αφήγημα πρέπει να υπάρχει και ηθικό υπόβαθρό που να αγιάζει και πράξεις και να αγιοποίει τους συντελεστές.
Για να συνοψίσουμε, έμμεσα ή άμεσα, περιγράφεται η δομή της κύριας λογικής για να ελεγχθούν και να κατασταλούν πληροφορίες και αντιδράσεις. Χρησιμοποιούν σε μεγάλη κλίμακα, επικοινωνιακό θόρυβο, θεωρίες συνωμοσίες, μυθεύματα καταλληλότερου προσώπου.
Στην ουσία; Κανείς δεν ενδιαφέρεται από τους εμπλεκόμενους για την κάλυψη συλλογικών αναγκών, και το μόνο που πραγματικά εξηπυρετούσαν και εξυπηρετούν είναι καθαρά τα προσωπικά τους συμφέροντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου