Φέτος θα έχουμε πολλαπλές εκλογικές διαδικασίες - αναμετρήσεις. Άσχετα με το τι θα ψηφίσει ο καθένας - αν επιλέξει κάποιος/α να ψηφίσει ή όχι- φαίνεται ότι θα έχουμε μια σειρά από αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό, αποτέλεσμα μιας ιδιάζουσας δυναμικής.
Στις δημοτικές εκλογές εκτός από τις περιπτώσεις που θα υπάρχει καθαρή νίκη από την πρώτη Κυριακή, για να λειτουργήσουν οι δήμοι, θα πρέπει να διαμορφωθούν μια σειρά από ισορροπίες και συσχετισμοί, ένα είδος "συναλλαγής" μεταξύ παρατάξεων. Επομένως δεν θα πρέπει να θεωρηθεί απίθανο να αποτυπωθούν σχέσεις μεταξύ διαφορετικών σχημάτων που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν ακόμα και ασυμβίβαστες. Κάτι παρόμοιο θα συμβεί και στις περιφέρειες.
Επομένως, παρόλο τον εμφανή ανταγωνισμό των διαφορών εκλογικών σχημάτων, την ρητορεία, τις διαφορές ακόμα και την εμφανή έντονη αντιπαράθεση, σταδιακά, αθόρυβα, έχουν αρχίσει να σχηματίζονται σχέσεις που προετοιμάζουν συνεργασίες. Άλλοτε πιο φανερά, άλλοτε λιγότερο, οι συνεργασίες αυτές έχουν αρχίσει να αποκτούν σάρκα και οστά. Ένα πρώτο βήμα, είναι η εναλλακτική πρόταση, υποψηφίου αιρετού, όταν προσεγγίζουν πολίτη, στις περιπτώσεις που ο τελευταίος δεν επιθυμεί να ψηφίσει αυτόν που αρχικά τον προσέγγισε.
Τώρα, το αν θα λειτουργήσει υπέρ των πολιτών ή όχι, μετεκλογικά, αυτού τους είδους το αλισβερίσι και οι συνεργασίες που θα προκύψουν, αυτό είναι ένα ερώτημα που μόνο μέσω της πραγματικότητας θα απαντηθεί. Το σίγουρο
Αν τώρα πάμε να δούμε το πως διαμορφώνεται το σκηνικό των ευρωεκλογών, τα πράγματα γίνονται κάπως πιο ενδιαφέροντα. Εδώ οι ισορροπίες και οι συσχετισμοί έχουν νόημα σε επίπεδο ευρύτερων και πολυεθνικών "ομπρελών". Οι παράγοντες πέρα του ιδεολογικού ή κοινών στόχων που επηρεάζουν τις εξελίξεις έχουν να κάνουν περισσότερο με την δομή, όχι μόνο την ιδεολογική, αλλά και με προσδοκίες εξουσίας.
\
Για όσο υπάρχει η Ε.Ε. αυτές οι προσδοκίες διαμορφώνουν συμμαχίες, λόμπι. κυρίαρχες αντιλήψεις. Αυτή την στιγμή η κύρια πηγή δύναμης είναι στις Βρυξέλλες και όχι στις εθνικές πρωτεύουσες. Εκεί διαμορφώνονται πολιτικές υπό το βάρος, όμως, οικονομικών συμφερόντων. Χρειάζονται φωνές που να αντιστέκονται σε αυτή την πορεία, έστω και σε αυτόν τον οργανισμό που η πολιτική διαμόρφωση γίνεται αρκετές φορές - αν όχι όλες- μακριά από τις πραγματικές επιλογές των πολιτών.
Κάποιοι υποθέτουν ότι αν δεν ψηφίσουν διαμορφώνεται πολιτικό ή κοινωνικό συμβόλαιο που θα ανατρέψει την κατάσταση. Στην ουσία αυτό που συμβαίνει, πρακτικά, είναι ότι αποκτούν περισσότερη δύναμη, οι ψήφοι αυτών που ψηφίζουν. Σκεφτείτε, ότι έχουν να ψηφίσουν τρεις, οι δυο δεν ψηφίζουν. Σε αυτή την περίπτωση ο ένας, αποφασίζει για τους άλλους δυο, τελικά η ψήφος αυτή γίνεται ίση με τρεις. Ο ένας, κάνει διαφανή την απόφασή του και στην ουσία, ελέγχει τους άλλους.
Αυτό που περιγράφεται, είναι πιο εμφανές στις εθνικές εκλογές. Για κάποιες πολιτικές ομάδες, με συγκεκριμένες ιδεολογικές αρχές και υπόβαθρο, το να μην ψηφίσουν εντάσσεται στο πολιτικό τους πλαίσιο. πχ ο χώρος της αναρχίας. Είναι συνεπής με ότι πιστεύουν. Κάποιοι πολιτικοί χώροι, επίσης έχουν συγκεκριμένο ιδεολογικό υπόβαθρο που επίσης δεν συμμετέχουν στις διαδικασίες της αστικής κοινοβουλευτικές δημοκρατίας.
Επίσης λογικό, αρκετοί ψηφοφόροι να έχουν απογοητευθεί με τις εκλογές. Το πολιτικό κενό που υπάρχει στην Ελλάδα, σε συνδυασμό ότι πολλές πολιτικές αποφάσεις που αφορούν την χώρα δεν παίρνονται εδώ, ακόμα χειρότερα η χώρα συνεχίζει να είναι υπό εποπτεία. Η εθνική κυριαρχία στην ουσία δεν υπάρχει, ενώ η κεντρική πολιτική σκηνή είναι παγιδευμένη σε μια άνευ ουσίας συζήτηση.
Πέρα από τις διαπιστώσεις, η αντίληψη που ενισχύεται είναι αυτή της μη ύπαρξης άλλης επιλογής(There Is Not Alternative -ΤΙΝΑ). Η επικράτηση αυτής της αντίληψης οδηγεί σε ακόμα πιο ανελεύθερες πολιτικές, και κυρίως λειτουργεί ως άλλοθι για τον νεοφιλευθερισμό και προσάναμμα για την ακροδεξιά. Η δε αποτυχία άλλων χώρων και πολιτικών φορέων, να δώσουν πειστικές απαντήσεις, να παρουσιάσουν ένα πολιτικό όραμα για το αύριο, χειροτερεύει την κατάσταση.
Με δυο λόγια η αποχή δεν είναι επιλογή που θα κάνει την διαφορά. Διαμαρτυρία ναι. Αλλά αδύναμη. Ίσως μια απάντηση είναι η ψήφιση μικρών πολιτικό φορέων.
Την διαφορά πάντως θα κάνει μόνο η ενεργή και συνεχής συμμετοχή των πολιτών στα κοινά. Όχι απλά το ψηφίζω στις εκλογές, γιατί απλά δεν φτάνει.
Τώρα, το αν θα λειτουργήσει υπέρ των πολιτών ή όχι, μετεκλογικά, αυτού τους είδους το αλισβερίσι και οι συνεργασίες που θα προκύψουν, αυτό είναι ένα ερώτημα που μόνο μέσω της πραγματικότητας θα απαντηθεί. Το σίγουρο
Αν τώρα πάμε να δούμε το πως διαμορφώνεται το σκηνικό των ευρωεκλογών, τα πράγματα γίνονται κάπως πιο ενδιαφέροντα. Εδώ οι ισορροπίες και οι συσχετισμοί έχουν νόημα σε επίπεδο ευρύτερων και πολυεθνικών "ομπρελών". Οι παράγοντες πέρα του ιδεολογικού ή κοινών στόχων που επηρεάζουν τις εξελίξεις έχουν να κάνουν περισσότερο με την δομή, όχι μόνο την ιδεολογική, αλλά και με προσδοκίες εξουσίας.
\
Για όσο υπάρχει η Ε.Ε. αυτές οι προσδοκίες διαμορφώνουν συμμαχίες, λόμπι. κυρίαρχες αντιλήψεις. Αυτή την στιγμή η κύρια πηγή δύναμης είναι στις Βρυξέλλες και όχι στις εθνικές πρωτεύουσες. Εκεί διαμορφώνονται πολιτικές υπό το βάρος, όμως, οικονομικών συμφερόντων. Χρειάζονται φωνές που να αντιστέκονται σε αυτή την πορεία, έστω και σε αυτόν τον οργανισμό που η πολιτική διαμόρφωση γίνεται αρκετές φορές - αν όχι όλες- μακριά από τις πραγματικές επιλογές των πολιτών.
Κάποιοι υποθέτουν ότι αν δεν ψηφίσουν διαμορφώνεται πολιτικό ή κοινωνικό συμβόλαιο που θα ανατρέψει την κατάσταση. Στην ουσία αυτό που συμβαίνει, πρακτικά, είναι ότι αποκτούν περισσότερη δύναμη, οι ψήφοι αυτών που ψηφίζουν. Σκεφτείτε, ότι έχουν να ψηφίσουν τρεις, οι δυο δεν ψηφίζουν. Σε αυτή την περίπτωση ο ένας, αποφασίζει για τους άλλους δυο, τελικά η ψήφος αυτή γίνεται ίση με τρεις. Ο ένας, κάνει διαφανή την απόφασή του και στην ουσία, ελέγχει τους άλλους.
Αυτό που περιγράφεται, είναι πιο εμφανές στις εθνικές εκλογές. Για κάποιες πολιτικές ομάδες, με συγκεκριμένες ιδεολογικές αρχές και υπόβαθρο, το να μην ψηφίσουν εντάσσεται στο πολιτικό τους πλαίσιο. πχ ο χώρος της αναρχίας. Είναι συνεπής με ότι πιστεύουν. Κάποιοι πολιτικοί χώροι, επίσης έχουν συγκεκριμένο ιδεολογικό υπόβαθρο που επίσης δεν συμμετέχουν στις διαδικασίες της αστικής κοινοβουλευτικές δημοκρατίας.
Επίσης λογικό, αρκετοί ψηφοφόροι να έχουν απογοητευθεί με τις εκλογές. Το πολιτικό κενό που υπάρχει στην Ελλάδα, σε συνδυασμό ότι πολλές πολιτικές αποφάσεις που αφορούν την χώρα δεν παίρνονται εδώ, ακόμα χειρότερα η χώρα συνεχίζει να είναι υπό εποπτεία. Η εθνική κυριαρχία στην ουσία δεν υπάρχει, ενώ η κεντρική πολιτική σκηνή είναι παγιδευμένη σε μια άνευ ουσίας συζήτηση.
Πέρα από τις διαπιστώσεις, η αντίληψη που ενισχύεται είναι αυτή της μη ύπαρξης άλλης επιλογής(There Is Not Alternative -ΤΙΝΑ). Η επικράτηση αυτής της αντίληψης οδηγεί σε ακόμα πιο ανελεύθερες πολιτικές, και κυρίως λειτουργεί ως άλλοθι για τον νεοφιλευθερισμό και προσάναμμα για την ακροδεξιά. Η δε αποτυχία άλλων χώρων και πολιτικών φορέων, να δώσουν πειστικές απαντήσεις, να παρουσιάσουν ένα πολιτικό όραμα για το αύριο, χειροτερεύει την κατάσταση.
Με δυο λόγια η αποχή δεν είναι επιλογή που θα κάνει την διαφορά. Διαμαρτυρία ναι. Αλλά αδύναμη. Ίσως μια απάντηση είναι η ψήφιση μικρών πολιτικό φορέων.
Την διαφορά πάντως θα κάνει μόνο η ενεργή και συνεχής συμμετοχή των πολιτών στα κοινά. Όχι απλά το ψηφίζω στις εκλογές, γιατί απλά δεν φτάνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου