Του Σταμάτη Στεφανάκου
Ας ξεφύγουμε λίγο από το πως σχολιάζεται το ζήτημα, θα δούμε, ένα είδος παραλογισμού
Έχουμε δύο κρατικές οντότητες: το ελληνικό κράτος και το κράτος με πρωτεύουσα τα Σκόπια.
Καθεμία κρατική οντότητα, έχει διαμορφωμένα σύνορα, πληθυσμό, νομοθεσία και κοινωνία, οικονομία, ιδιαιτερότητες, ότι δηλαδή συνθέτει -χοντρικά - ένα κράτος σήμερα.
Έχουμε δύο κρατικές οντότητες: το ελληνικό κράτος και το κράτος με πρωτεύουσα τα Σκόπια.
Καθεμία κρατική οντότητα, έχει διαμορφωμένα σύνορα, πληθυσμό, νομοθεσία και κοινωνία, οικονομία, ιδιαιτερότητες, ότι δηλαδή συνθέτει -χοντρικά - ένα κράτος σήμερα.
Η διένεξη για το όνομα της κρατικής οντότητας με πρωτεύουσα τα Σκόπια και της Ελλάδος κρατά πάνω κάτω περίπου τριάντα χρόνια.
Συζητήσεις επί συζητήσεων, με λογικά, πατριωτικά, εθνικιστικά, ιστορικά και ότι άλλο στοιχεία προκειμένου να στηρίξουν την ορθότητα της μιας ή της άλλης πλευράς. Διαδηλώσεις, διπλωματικό παρασκήνιο (έτσι τουλάχιστον καθεμία πλευρά υποστηρίζει στους εκάστοτε πολίτες της), περίοδοι ησυχίας, περίοδοι που το θέμα ανεβαίνει ψηλά στην πολιτική ατζέντα ή από τα ΜΜΕ.
Επί της ουσίας:
- Κανένα από τα δύο κράτη δεν έχει την δύναμη οικονομική, διπλωματική στρατιωτική να επιβάλλει αυτό που ισχυρίζεται η κάθε κυβέρνηση ως "δίκαιο".
- Κανένα από τα δύο κράτη δεν έχει πραγματική εξωτερική πολιτική ή πλαίσιο που να την ορίζει.
- Διαφαίνεται ότι και τα δυο κράτη ανακινούν το θέμα όταν η εκάστοτε κυβέρνηση χρειάζεται κάποιο "εχθρό", κάτι να οδηγήσει την συζήτηση σε κάποιο θέμα που το θυμικό κυριαρχεί, προκειμένου η κοινή γνώμη να στραφεί άλλου.
- Ο διεθνής παράγοντας αδιαφορεί το πως ονομάζεται ένα κράτος. Τους ενδιαφέρει όμως η συμμετοχή των κρατικών οντοτήτων σε υπερεθνικούς οργανισμούς, και η επέκταση της παγκοσμιοποίησης και φυσικά των οποίων οικονομικών υπεραξιών μπορούν να διασφαλιστούν υπέρ εταιριών ή συνθετών γεωπολιτικών συμφερόντων.
Αυτή είναι η ουσία. Φυσικά κανένας δεν μπορεί να αποτρέψει κόσμο που θέλει να αντιδράσει. Αλλά το θέμα είναι ότι παραδείγματος χάρη, η διοργάνωση ενός δημοψηφίσματος είτε στην Ελλάδα είτε στην κράτος των Σκοπίων θα φέρει ποιο αποτέλεσμα; Θα έχουμε ας πούμε δυο πλειοψηφίες που θα θέλει η καθεμία το ακριβώς αντίθετο. Ή δυο διαδηλώσεις;
Δεν έχει νόημα. Όπως δεν έχει νόημα και ιδεολογικοποίηση των διαφορών, ούτε η ενεργοποίηση του θυμικού των πολιτών των χωρών.
Ο μόνος τρόπος για να κλείσει το θέμα είναι να συνειδητοποιήσουν και οι δυο πλευρές ότι χρειάζεται ψυχραιμία και κυρίως αμοιβαίο σεβασμό για να επιτευχθεί η συνύπαρξη των δυο κρατών, και όχι συνθήματα άνευ ουσίας
Κατά την γνώμη μου όλα τα άλλα είναι ανόητες φλυαρίες. Είτε από την εθνικιστική πλευρά , είτε από την πατριωτική , είτε από την διεθνιστική ή και την εθνομιδενιστική.
Έχουμε δύο κρατικές οντότητες: το ελληνικό κράτος και το κράτος με πρωτεύουσα τα Σκόπια.
Καθεμία κρατική οντότητα, έχει διαμορφωμένα σύνορα, πληθυσμό, νομοθεσία και κοινωνία, οικονομία, ιδιαιτερότητες, ότι δηλαδή συνθέτει -χοντρικά - ένα κράτος σήμερα.
Έχουμε δύο κρατικές οντότητες: το ελληνικό κράτος και το κράτος με πρωτεύουσα τα Σκόπια.
Καθεμία κρατική οντότητα, έχει διαμορφωμένα σύνορα, πληθυσμό, νομοθεσία και κοινωνία, οικονομία, ιδιαιτερότητες, ότι δηλαδή συνθέτει -χοντρικά - ένα κράτος σήμερα.
Η διένεξη για το όνομα της κρατικής οντότητας με πρωτεύουσα τα Σκόπια και της Ελλάδος κρατά πάνω κάτω περίπου τριάντα χρόνια.
Συζητήσεις επί συζητήσεων, με λογικά, πατριωτικά, εθνικιστικά, ιστορικά και ότι άλλο στοιχεία προκειμένου να στηρίξουν την ορθότητα της μιας ή της άλλης πλευράς. Διαδηλώσεις, διπλωματικό παρασκήνιο (έτσι τουλάχιστον καθεμία πλευρά υποστηρίζει στους εκάστοτε πολίτες της), περίοδοι ησυχίας, περίοδοι που το θέμα ανεβαίνει ψηλά στην πολιτική ατζέντα ή από τα ΜΜΕ.
Επί της ουσίας:
- Κανένα από τα δύο κράτη δεν έχει την δύναμη οικονομική, διπλωματική στρατιωτική να επιβάλλει αυτό που ισχυρίζεται η κάθε κυβέρνηση ως "δίκαιο".
- Κανένα από τα δύο κράτη δεν έχει πραγματική εξωτερική πολιτική ή πλαίσιο που να την ορίζει.
- Διαφαίνεται ότι και τα δυο κράτη ανακινούν το θέμα όταν η εκάστοτε κυβέρνηση χρειάζεται κάποιο "εχθρό", κάτι να οδηγήσει την συζήτηση σε κάποιο θέμα που το θυμικό κυριαρχεί, προκειμένου η κοινή γνώμη να στραφεί άλλου.
- Ο διεθνής παράγοντας αδιαφορεί το πως ονομάζεται ένα κράτος. Τους ενδιαφέρει όμως η συμμετοχή των κρατικών οντοτήτων σε υπερεθνικούς οργανισμούς, και η επέκταση της παγκοσμιοποίησης και φυσικά των οποίων οικονομικών υπεραξιών μπορούν να διασφαλιστούν υπέρ εταιριών ή συνθετών γεωπολιτικών συμφερόντων.
Αυτή είναι η ουσία. Φυσικά κανένας δεν μπορεί να αποτρέψει κόσμο που θέλει να αντιδράσει. Αλλά το θέμα είναι ότι παραδείγματος χάρη, η διοργάνωση ενός δημοψηφίσματος είτε στην Ελλάδα είτε στην κράτος των Σκοπίων θα φέρει ποιο αποτέλεσμα; Θα έχουμε ας πούμε δυο πλειοψηφίες που θα θέλει η καθεμία το ακριβώς αντίθετο. Ή δυο διαδηλώσεις;
Δεν έχει νόημα. Όπως δεν έχει νόημα και ιδεολογικοποίηση των διαφορών, ούτε η ενεργοποίηση του θυμικού των πολιτών των χωρών.
Ο μόνος τρόπος για να κλείσει το θέμα είναι να συνειδητοποιήσουν και οι δυο πλευρές ότι χρειάζεται ψυχραιμία και κυρίως αμοιβαίο σεβασμό για να επιτευχθεί η συνύπαρξη των δυο κρατών, και όχι συνθήματα άνευ ουσίας
Κατά την γνώμη μου όλα τα άλλα είναι ανόητες φλυαρίες. Είτε από την εθνικιστική πλευρά , είτε από την πατριωτική , είτε από την διεθνιστική ή και την εθνομιδενιστική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου