Προσωπική έρευνα: Μικρομεσαίοι τι χρειάζονται για να πάρει μπρος η αγορά…

Του Σταμάτη Στεφανάκου

Έκανα μια έρευνα, ρωτώντας ελεύθερους επαγγελματίες και μικρομεσαίους τι θα χρειαζόταν να αλλάξει,  για να πάρει μπροστά η αγορά. Το να μιλάς με κόσμο που αυτή την στιγμή ζει με το άγχος της εφορίας, των δανείων και του ΟΑΕΕ σου δίνει μια πρώτη εικόνα για το πως οι εργαζόμενοι του κλάδου που κρατάει το 80% της παραγωγής  αντιλαμβάνονται και σκέφτονται την πραγματικότητα.

 Ξεκαθαρίζω ότι δεν προσπαθώ να αντικαταστήσω μελέτες που έχουν γίνει από θεσμικούς φορείς όπως πχ συνδικαλιστικά όργανα ή από επιστημονικές οργανώσεις.  Αυτά που θα διαβάσετε στο άρθρο,  είναι αποτελέσματα προσωπικών συζητήσεων.

Συνολικά συζήτησα με εκατό τριάντα μικρομεσαίους , από διαφορετικούς κλάδους της οικονομίας. Πολλοί αυτοαπασχολούμενοι, οικογενειακές επιχειρήσεις και κάποιοι με δυο – πέντε υπάλληλους.

Στις συζητήσεις μας, κινήθηκα  σε  έξι διαφορετικούς άξονες που θεωρώ ότι είναι σημαντικά. 

Εφορία, ασφάλιση, σχέση με το κράτος, εργασιακά, καινοτομία και επιδοτήσεις/ χρηματοδοτήσεις απασχολούν τους πάντες.  Παρόλο που υπήρχαν διαφορετικές απόψεις για το πώς φτάσαμε στην σημερινή κατάσταση , υπήρξαν τελικά κοινά σημεία στο τι χρειάζεται για να σταματήσει ο οικονομικός κατήφορος και να ξεκινήσει να βελτιώνεται η κατάσταση.

Θα μπορούσα να απαριθμήσω και να περιγράψω με τα πλέον μελανά χρώματα την όλη κατάσταση. 

Οι απόψεις, οι θέσεις αν θέλετε που υπήρχε κοινός τόπος ήταν οι ακόλουθες:

* Καταρχάς το φορολογικό μας σύστημα χρειάζεται πολλές αλλαγές. Βασικό βήμα είναι η αντικατάσταση της φορολογικής νομοθεσίας που χαρακτηρίζεται από πολυνομία και πολυπλοκότητα από ένα απλό και σαφές νομικό  πλαίσιο, που να εξασφαλίζει ισονομία και να σταματά τις αδικίες. Επιτέλους ας καταλήξουμε σε ένα νόμο ας πούμε διακοσίων (200) σελίδων χωρίς «παράθυρα» και «εξαιρέσεις» που να μπορούν όλοι να έχουν ως βάση.

* Η κατάργηση των φοροαπαλλαγών από όλους χαρακτηρίστηκε ως άδικη.

* Να γίνει επιτέλους πραγματικότητα το αίτημα που αφορά όλους μας: εισφορές, φόροι κλπ βάση τζίρου και όχι βάση τεκμηρίου που θεωρείται από όλους και άδικο και εκτός πραγματικότητας.

* Αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς με την κατάργηση των όποιων αδυναμιών που υπάρχουν στο σύστημα ελέγχου.

* Αποποινικοποίηση των χρεών προς το δημόσιο λόγω αδυναμίας πληρωμής

* Κατάργηση την προπληρωμής φόρων του επόμενου έτους, βάση τζίρου του παρόντος.

* Ασφάλιση και συνταξιοδοτικό, να γίνει κατανομή βάση τζίρου και χωρίς επιπτώσεις αν κάποιος αδυνατεί να πληρώσει.

* Κατάργηση της ασφαλιστικής ,φορολογικής και δημοτικής ενημερότητας.

* Συμψηφισμός χρεών προς το δημόσιο από το πρώτο ευρώ και αυτόματα.

*Πραγματικά κίνητρα για ανάπτυξη της καινοτομίας, δηλαδή φοροαπαλλαγές, εκπαίδευση, ενημέρωση. Συμβουλευτικός οργανισμός που να δίνει ενημέρωση και κατεύθυνση. Σχετικά με την απελευθέρωση των επαγγελμάτων η θέση είναι ότι δεν είναι να μπορεί να ασκεί κάποιος το οποιοιδήποτε επάγγελμα  , χωρίς να καλύπτει πρώτα τις συνθήκες που απαιτούνται για να είναι σύμφωνος με ποιοτικά κριτήρια.

*Επιδοτήσεις και οικονομική ενίσχυση νέων και πρωτοπόρων ιδεών  που να στοχεύουν στην επιχειρηματική ανάπτυξη, βάση επιχειρησιακού σχεδίου

* Κατάργηση της γραφειοκρατίας μέσω της χρήσης τεχνολογίας. Να αναπτυχθεί ένας ηλεκτρονικός φάκελος όπως έχει γίνει στο εξωτερικό και ότι χρειάζεται να γίνεται ηλεκτρονικά, όπως και να πάψουν να υπάρχουν «χαρτιά» και βεβαιώσεις που δεν έχουν κανένα πρακτικό νόημα.

* Ελεγκτικοί μηχανισμοί που θα βασίζονται στην ισονομία και στην διαφάνεια και θα υπάρχει σαφές πλαίσιο ελέγχου των ελεγκτών και των πεπραγμένων τους.

*Εργασιακά το ζητούμενο είναι ένα πλαίσιο δίκαιο για τους εργαζόμενους  και προσαρμοσμένο στην πραγματικότητα. Ασφάλιση, συνταξιοδοτικό είναι όχι απλά απαραίτητα αλλά άμεσα απαιτητά και για τους ίδιους όσο και για τους εργαζόμενους  που απασχολούν . Εντύπωση κάνει το γεγονός ότι η πλειονότητα τάχθηκε κατά των οριζόντιων απολύσεων και στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα.

*Καμία κάλυψη σε επίορκους δημόσιους υπαλλήλους και λειτουργούς.

*  Όλοι ίσοι απέναντι στον νόμο χωρίς να εξετάζεται το οικονομικό ή άλλο μέγεθος της εταιρίας.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σας μεταφέρω την πραγματική έκπληξη που βγήκε από τις συζητήσεις: ο συνδικαλισμός θεωρείται βασικό στοιχείο εξέλιξης της αγοράς!  Τον συνδικαλισμό τόσο για τους ίδιους όσο και για τους εργαζόμενους τους τον θεωρούσαν όχι μόνο απαραίτητο αλλά αναγκαίο. Αυτό όμως που απαιτούσαν ήταν σαφήνεια, ο συνδικαλιστής να είναι ενεργός εργασιακά,  να μην βάζει την όποια ιδεολογική ή κομματική θέση πάνω από αυτούς που εκπροσωπεί και κυρίως να έχει τεκμηρίωση σε ότι προτείνει. Πισωγυρίσματα και «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» όπως μου είπαν χαρακτηριστικά δεν θέλουν να ακούνε έχουν κουραστεί….

Θέλουν δηλαδή καθαρές θέσεις, σαφείς και πάνω από  όλα να πατάνε σε στοιχεία και να είναι υγροποιήσιμες.

Την μικρή αυτή άτυπη  έρευνα που τα αποτελέσματα της σας παραθέτω εδώ την έκανα σε βάθος χρόνου  τριών μηνών, χωρίς να παραθέτω προσωπικές σκέψεις και θέσεις σε αυτούς με τους όποιους συζητούσα. Δεν τους ζήτησα να υπογράψουν κανένα μανιφέστο ή κείμενο. Δεν θα διαθέσω σε κανένα προσωπικά στοιχεία.  Δεν ρώτησα και δεν ασχολήθηκα  καν με τι ψηφίζουν ή τι ιδεολογικά πιστεύουν. 

s.stefanakos@gmail.com