Παραμύθια της Χαλιμάς (V): Ελληνική Δημοκρατία.

Το τελευταίο και ίσως το ποιο φανταστικό, από τα σύγχρονα Παραμύθια της Χαλιμάς , είναι η  σημερινή Ελληνική Δημοκρατία. Και είναι παραμύθι γιατί στην πράξη , δεν υπάρχει.

Δημοκρατία, σημαίνει μεταξύ πολλών άλλων και ισότητα και ισονομία. Σημαίνει επίσης και σεβασμό στην λαϊκή θέληση. Σημαίνει ακόμα όμως και υπευθυνότητα και έλεγχο. Ας δούμε, πως έχουν παραβιαστεί όλα αυτά σήμερα.

Η ισότητα προσδιορίζεται ότι δεν έχει ένας πολίτης , ανεξαρτήτου, φύλου, θρησκείας ή καταγωγής, διαφορετική αντιμετώπιση από την κοινωνία και το κράτος. Αν αναρωτηθείτε όμως λίγο, θα δείτε ότι και διαφορετική αντιμετώπιση υπάρχει και διακρίσεις γίνονται. Και δεν αναφέρομε μόνο σε μετανάστες ή μόνο σε θέματα που αφορούν εισοδηματικά κριτήρια. Κατά ένα περίεργο τρόπο, σε πολλές περιπτώσεις υπάρχουν μια σειρά από διακρίσεις που μπορούν πολύ εύκολα να περιθωριοποιήσουν ένα άνθρωπο. Είδαμε πριν λίγο καιρό το περιστατικό με τις εκδιδόμενες γυναίκες.

Όσον αφορά την ισονομία, δεν τηρείτε, όταν υπάρχουν «παράθυρα» και «παραθυράκια», νομικές και νομότυπες διαδικασίες , που με διάφορα κριτήρια επιτρέπουν είτε σε ομάδες, είτε πρόσωπα να έχουν μια άλλη αντιμετώπιση από κάποιον ή κάποιους άλλους.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι η βουλευτική ασυλία. ¨Ένα άλλο, είναι η αδυναμία εκπροσώπησης σε ένα δικαστήριο, όταν δεν υπάρχει η κατάλληλη οικονομική επιφάνεια, και άλλα πολλά.

Επίσης στην δική μας χώρα, έχουμε  περιορισμό στην έκφραση της λαϊκής βούλησης. Παράδειγμα της κατάστασης αυτής, είναι η διακυβέρνηση της χώρας, με μη εκλεγμένο πολιτικό. Άλλο ένα θέμα εξίσου σοβαρό είναι ότι στις εκλογές δεν εφαρμόζεται καν η απλή αναλογική, με αποτέλεσμα να αποκλείονται πολιτικά υποκείμενα και σχήματα, και να μην έχουν εκπροσώπηση εντός τους κοινοβουλίου.

Ως επιστέγασμα των προβλημάτων που υπάρχουν  αναφορικά με την δημοκρατία, έρχεται η έλλειψη υπευθυνότητας και ελέγχου.  Η διαπίστωση προέρχεται αφενός ότι οι εκπρόσωποι μας, δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη  των λόγων και των πράξεων τους, καλυπτόμενοι πίσω από την νεφελώδες  τιμωρία  της πολιτικής ευθύνης και αφετέρου στην αδυναμία τους να δεχτούν ότι μπορεί να υπάρχει έλεγχος και συνέπειες. Είναι σαν να μπορείς να κάνεις τα πάντα και να μην μπορεί κανείς να σε τιμωρήσει…

Και όλα αυτά που μας οδήγησαν;

Σήμερα βιώνουμε, μια δυσλειτουργική κατάσταση που μας έχει παγιδεύσει σε ένα κυκεώνα προβλημάτων και αδιεξόδων, και που στην ουσία έχει παραδώσει την  χώρα, βορρά των αρπακτικών, διεθνών και εγχώριων.

Αυτό όμως το απόστημα είναι ανάγκη να σπάσει, και από ότι φαίνεται τελικά αυτό θα συμβεί. Αργά αλλά σταθερά η κοινωνία φαίνεται , να ξαναβάζει πάνω στο τραπέζι τον πολιτικό διάλογο και  προσθέτει καινούργιες αξίες, στην θέση αυτών που έχουν παρακμάσει ή ατονήσει. Το παρόν και το μέλλον έρχεται και δεν θα έχει καμία σχέση με ότι ξέρουμε.

Σταμάτης Στεφάνακος

s.stefanakos@gmail.com