Ο δρόμος για την κόλαση, περνά από το άδειο ψυγείο…

Αναρωτιόμουν ποια είναι η «συνταγή» για να οδηγήσουμε ένα λαό , μια κοινωνία αν θέλετε,  στην καταστροφή. Η αίτια του προβληματισμού δεν είναι άλλη, από τις προεκλογικές εξαγγελίες των κομμάτων.

Άσχετα με το τι προσωπικά υποστηρίζω  πολιτικά ή τι πιστεύω ιδεολογικά ως σωστό, αναρωτιέμαι αν έχουν καταλάβει οι πολιτικοί καθώς και τα επιτελεία τους πόσο επικίνδυνα είναι τα πράγματα. Είμαστε λίγο προτού η κατάσταση φύγει εκτός ελέγχου. Η φτώχεια, αν συνοδευτεί και με πείνα και την πλήρη κατάρρευση των υποδομών υγείας, θα μας οδηγήσει σε μια κατάσταση που κανένας μας, με ηλικία έως και  τα 60, δεν θα έχει ξαναζήσει.

Έχω συζητήσει εκτενώς με ανθρώπους, που είναι ηλικιακά πάνω από 75, ογδοντάρηδες και ενενηντάρηδες, που ανέσυραν από την μνήμη τους, με πόνο ψυχής τι έχουν δει τα μάτια τους. Άκουσα ιστορίες, άκουσα τον πόνο τους, είδα μέσα από τα μάτια τους, την φρίκη που έζησαν και αναρωτιέμαι, έχουν κάτσει οι πολιτικοί μας να κάνουν μια παρόμοια συζήτηση;

Δεν θέλω , και δεν είμαι απαισιόδοξος άνθρωπος. Κάθε άλλο. Αλλά αυτές τις αλήθειες όσο και αν ενοχλούν πρέπει να τις έχουμε υπ όψιν μας όταν βρεθούμε μπροστά στην κάλπη. Εκτός και αν θέλουμε η κοινωνία μας, να βρεθεί απέναντι σε μια κατάσταση που θα είναι  σκέτη κόλαση. Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις, αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική που μας έχει επιβληθεί, πολύ σύντομα, θα φτάσουμε – αν δεν είμαστε εκεί ήδη-  στο σημείο που δεν θα υπάρχει επιστροφή.

Αν συνεχιστεί η παράνοια, ότι θα υπάρξει κοινωνία ή οικονομία με το να προσπαθούμε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο, δηλαδή να εξυπηρετήσουμε υποχρεώσεις που εκ προοιμίου δεν γίνεται, και αγνοούμε ότι μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού αδυνατεί να πληρώσει υποχρεώσεις στο κράτος ή σε τρίτους, και θα βρεθεί όχι μόνο χωρίς πόρους αλλά και χωρίς σπίτι, και ότι θα πάνε ομαλά τα πράγματα, τότε όποιος σκέφτεται έτσι είναι οικτρά γελασμένος.  

Αν δε, πιστεύει  κανείς, ότι λύση είναι να κατεβάσουμε και άλλο το βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας εκτός ότι είναι καταστροφικό, είναι και ηλίθιο.

Άμεσα χρειάζονται λύσεις για τα οικονομικά που να στοχεύουν στην αύξηση του εισοδήματος ή έστω στην ελάφρυνση της κατάστασης. Διαφορετικά, καληνύχτα σας.

Τις τελευταίες μέρες ακούω να κτυπάμε τις πύλες της κόλασης ως κοινωνία, μέσω της αύξησης των  περιστατικών ενδοοικογενειακή βίας. Η αποσύνθεση των οικογενειακών δομών είναι ταχύτατη λόγω οξυτάτων οικονομικών προβλημάτων.

Το φαινόμενο, βάση της διεθνούς εμπειρίας θα αυξηθεί κάθετα. Και είναι μόνο η αρχή.

Ελπίζω, να το έχω καταλάβει πολύ καλά οι πολιτικοί σχηματισμοί  με το τι παίζουν.

Σταμάτης Στεφανάκος

S.stefanakos@gmail.com