Η έκφραση αυτή , ορίζει οτιδήποτε ορίζει την έννοια του ανθρώπου. Δεν είναι απλά μια ανθρωποκεντρική έννοια. Είναι ο ορισμός της πραγματικότητας όσον αφορά την πορεία, που είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε σε βάθος χρόνου.
Μέσα στην καθημερινότητα, χάνουμε πολλές φόρες την αίσθηση της πραγματικότητας. Αγνοούμε αυτό τον κανόνα και χάνουμε την αίσθηση τους τέλους και της αρχής. Η καθημερινότητα όμως μας διδάσκει, ότι τίποτα δεν είναι αιώνιο. Αυτό αφορά όχι μόνο κατασκευές, αλλά τα πάντα.
Μέσα από την διαδικασία αυτή η ανθρωπότητα εξελίσσετε και προοδεύει. Μέσα από αυτή συνδιαμορφώνεται από όλους μας, μια νέα πραγματικότητα που δίνει την δυνατότητα να βλέπουμε καθαρά το παρόν και να σχεδιάζουμε το μέλλον.
Σήμερα είμαστε σε μια μεταβατική πραγματικότητα. Οδηγούμαστε σε ένα ποιο σταθερό αύριο. Το θέμα είναι ποιο θα είναι αυτό το αύριο. Μπορούμε να επιλέξουμε; Μπορούμε.
Τα προβλήματα τα οποία ζούμε σήμερα , το χάος και η ανισορροπία που έχει προκληθεί θα λυθεί, σε βάθος χρόνου. Το σε ποια όμως κατεύθυνση θα πάμε, αν θα επαναλάβουμε τα ίδια λάθη ή όχι, αυτό είναι κάτι που πρέπει να λύσουμε όλοι μαζί.
Δεν ξέρω, και δεν ξέρουμε πόσο κατανοητό έχει γίνει μια απλή αλήθεια:
Οι άλλοι είμαστε εμείς.
Αν γίνει κοινός τόπος για όλους μας, αν συνειδητοποιήσουμε ότι , ότι λύση που σκεφτόμαστε ή επιθυμούμε , θα είναι αποτέλεσμα των δικών μας επιλογών και μόνο, ότι εμείς είμαστε οι υπεύθυνοι για όλα σαν άτομα και σαν σύνολο, τότε υπάρχει ελπίδα. Ελπίδα για ένα ποιο ομαλό μεταβατικό στάδιο, και πιθανών και ένα ποιο άμεσο και κοινωνικά σταθερό μέλλον.
Σημειώστε όμως και το ακόλουθο: είναι ανάγκη να θυσιάσουμε μέρος της ατομικότητας μας και του εγωισμού μας, για μια ιδέα, για τον διπλανό μας, για ένα αγαπημένο πρόσωπο. Θέλει συμμετοχή, θέλει θυσίες, θέλει αγώνα και κάτι άλλο εξίσου σημαντικό, ξεχάστε την παντελώς την προσωπική αναγνώριση και κάθε όνειρο προσωπικής άσκησης εξουσίας. Χρειάζεται ξανά να γίνουμε ιδεολόγοι , αγωνιστές, ποιητές, εραστές και κυρίως άνθρωποι . Η ιστορία διδάσκει ότι διαφορετικά ελευθερία, ειρήνη, δικαιοσύνη και όλο το αύριο θα μείνουν ως όνειρο θερινής νυκτός. Δεν γίνεται διαφορετικά, προκειμένου να δημιουργηθούν οι δομές αυτές που θα μας οδηγήσουν προς τα εμπρός.
Σταμάτης Στεφανάκος.
s.stefanakos@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου