Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2021

Φιάσκο.


Ναι η υπόθεση με τον «γνωστό» επώνυμο είναι ένα απίστευτο φιάσκο, κτισμένο στην υποκρισία, θεσμική αποτυχία, και τον ευτελισμό της ανθρώπινης ύπαρξης.
Πρώτον, από την στιγμή που υπάρχουν καταγγελίες σε ΜΜΕ ή και άμεσα στην αστυνομία, ο εισαγγελέας θα έπρεπε να έχει αναθέσει σε ανακριτή την υπόθεση και η αστυνομία να έχει κάνει φύλλο φτερό, σπίτι, χώρο εργασίας και να έχει αρχίσει να συγκεντρώνει μαρτυρίες και υλικό. Έχει ήδη καθυστερήσει πολύ και πάμε για το πρώτο επικό φιάσκο.
Δεύτερον, ο/η πολίτικός/η προϊστάμενος/η, που τον επέλεξε, χωρίς διαδικασίες ΑΣΕΠ, χωρίς διαγωνισμό, χωρίς διαδικασίες, είχε την ευθύνη να τον θέσει σε διαθεσιμότητα επιτόπου ή να τον απολύσει και ταυτόχρονα αν οι δικαστικές και αστυνομικές αρχές δεν είχαν άμεσα κινητοποιηθεί θα έπρεπε η ίδια αυθημερόν να έχει κινήσει την διαδικασία διοικητικά. Τώρα μετά από είκοσι (20) μέρες τι ακριβώς κάνει; Την σαστισμένη; Το θύμα; Επικό πολιτικό και θεσμικό φιάσκο.
Τρίτον, όσοι ξέρανε ότι ο συγκεκριμένος έχει κακοποιήσει παιδιά ή έστω και ως υπόνοια – που από ότι φαίνεται ξέρανε από την απομάκρυνση από τον χώρο εκπαίδευσης- όσοι ανάθεσαν χωρίς ενδελεχή έλεγχο παιδιά χωρίς επίβλεψη, να «εκπαιδεύονται» ή να τα πηγαίνουν σπίτι, είναι από ηθικά συνένοχοι, υποκριτές και πρέπει να αντιμετωπισθούν για ποινικά τουλάχιστον με την κατηγόρια της έκθεση ανήλικων σε κίνδυνο. Και αυτό ναι περιλαμβάνει και γνωστή ΜΚΟ, και πολιτικά πρόσωπα και όποιον είχε εικόνα και «ήξερε» και δεν μιλούσε. Είναι το τρίτο ΦΙΑΣΚΟ ακόμα χειρότερο από τα προηγούμενα δυο.
Τέταρτο, η δικαιοσύνη ΔΕΝ αποδίδεται ούτε στα ΜΜΕ, ούτε στα κοινωνικά δίκτυα, ούτε μπορεί να λειτουργεί με όρους κομματικούς ή «ιδεολογικούς». Η απόδοση ευθυνών σε πολίτη δεν μπορεί να παραβιάζει για κανένα λόγο και για κανένα πρόσωπο, τις αρχές της, όπως το τεκμήριο της αθωότητας, της ισονομίας και της ισοτιμίας απέναντι στον νόμο και κυρίως δεν επιτρέπεται να ασκείται με την λογική του κανιβαλισμού. Για να γίνουν όμως τα προηγούμενα, θα έπρεπε οι δικαστικές αρχές να έχουν κινητοποιηθεί από την πρώτη στιγμή, ώστε να λειτουργήσει ο τυπικός κοινωνικός έλεγχος – το γραπτό δίκαιο δηλαδή- και να μην έχει ενεργοποιηθεί πρώτα ο άτυπος κοινωνικός έλεγχος. Εδώ είναι το τέταρτο κεφαλαιώδες φιάσκο, πέρα από τα όρια του απαράδεκτου που θέτει εκ νέου το ζήτημα ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης.
Τελειώνοντας θα πω ακόμα τρία πράγματα που δεν αρέσουν στην λογική πολλών. Αλλά ξέρετε κάτι; πολλά πράγματα αν θέλουμε να συζητήσουμε σοβαρά για ένα άλλο αύριο, είτε μέσω κοινωνικών-πολιτικών διεργασιών, είτε μέσω επαναστατικών και εξεργεσιακών, χρειάζονται δομή σκέψης και δομή λειτουργίας.
Επομένως:
- Κανένας/καμία, για τον/την όποιο/α δεν έχει ολοκληρωθεί η δικαστική διαδικασία δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί επώνυμα. Το τεκμήριο της αθωότητας, είναι βασική αρχή του δικαίου. Είτε μιλάμε για επώνυμο, είτε όχι και ισχύει για όλους ανεξαιρέτως.
- Η πολιτική του «ναι αλλά οι άλλοι, οι προηγούμενοι κλπ» έκανα και ήξεραν, είναι απόπειρα ρητορικής πλάνης, μεταφοράς ευθύνης και γενίκευσης με στόχο κουκουλώματος.
- Η ρητορική του «δεν ήξερα» δεν ισχύει σε πολιτικές ευθύνες. Μια κύβερνηση – και ισχύει για όλες- έχει υποτίθεται διαφανής διαδικασίες, είτε προσλαμβάνει διοικητή νοσοκομείου, είτε διευθυντή Εθνικού Θεάτρου, οι όποιες πρέπει να βασίζονται το λιγότερο σε ΑΣΕΠ. Διαφορετικά έχει ο/ πολιτικός/η προϊστάμενο/η την πλήρη ευθύνη με ότι συνεπάγεται.
ΥΓ: Παντελώς αδιάφορο αν η κυβέρνηση είναι το Χ ή το Ψ κόμμα. Άλλη μια φορά, θεσμικό αδιέξοδο από λογικές ολιγαρχικές με την ανοχή των ψηφοφόρων.

Δεν υπάρχουν σχόλια: