Του Σταμάτη Στεφανάκου
Χαιρετίσματα στο Στρατόπεδο του Χρέους
Αγαπητοί συγκρατούμενοι,
Στο προηγούμενο άρθρο (Φυλακή χωρίς κάγκελα; Πρώτο μέρος, Εθνικό Στρατόπεδο Χρέους.) σας περιέγραψα το στρατόπεδο. Ώρα να μιλήσουμε και για τους στυλοβάτες τους. Ποιοι πραγματικά το στηρίζουν.
Κύριες και κύριοι αυτοί που το στηρίζουν είναι οι κρατούμενοι. Ναι αυτοί ακριβώς! Που φοράνε τις αόρατες αλυσίδες, ζουν πίσω από τα εικονικά κάγκελα της φυλακής τους , αυτοί ακριβώς στηρίζουν το ίδρυμα, αυτοί οι φυλακισμένοι. Για την ακρίβεια δεν θα υπήρχε η φυλακή αν οι κρατούμενοι δεν την υποστήριζαν εθελούσια ή ασυνείδητα τόσο πολύ.
Σας φαίνεται παράδοξο; Εξωφρενικό; Είναι δυνατόν να βρίζουν το Στρατόπεδο, να μισούν την Διοίκηση και τους Επόπτες, να τους αποκαλούν αντίστοιχα δεσμώτες και προδότες, να επικαλούνται ανατροπές, επαναστάσεις,εξεγέρσεις, και την ίδια ακριβώς στιγμή να το στηρίζουν καθ ολοκληρία ;
Ας δούμε λίγο πιο προσεκτικά τι συμβαίνει. Λίγο αν θέλετε, πιο νηφάλια, πιο ψύχραιμα. Οι κρατούμενοι στο Στρατόπεδο του Χρέους έχουν Θεούς, υψηλά ιδανικά και κυρίως πιστεύω που για αυτά ζουν, και σε αυτά υπακούν.
Θέλουν καταρχάς να ζουν καλά, να έχουν ασφάλεια, να ζουν μέσα σε μια κανονικότητα, νοικοκυρεμένα. Οτιδήποτε και οποιοσδήποτε διαταράσσει αυτή την πραγματικότητα, αντιτίθεται σε αυτή την επιθυμία , είναι ο εχθρός τους.
Είναι τρελός, είναι επαναστάτης, είναι εγκληματίας (και ας μην έχει πειράξει κουνούπι), τρομοκράτης (και ας μην έχει διαπράξει το παραμικρό), ανεύθυνος, γραφικός, και ο κομιστής άλλων θέσεων, ιδεών και πρακτικών, πρέπει να χτυπηθεί. Ο ενοχλητικός χλευάζεται, λοιδορείται, απομονώνεται.
Προσθέστε και τον κοινωνικό κανιβαλισμό μεταξύ των συγκρατουμένων, την ψευδαίσθηση της γνώσης και την άρνηση της λογικής σε συνδυασμό με την παρακμιακή αντίληψη ότι "'όλα είναι σχετικά" έτσι αρχίζει να συμπληρώνεται ένα παζλ που απεικονίζει νοσηρότητα και ξεπεσμό, πολιτισμικό και δημοκρατικό.
Από την μια απώλεια εμπιστοσύνης σε θεσμούς, διεστραμμένη αντίληψη "ότι κάτι θα γίνει και θα κατέβει στο δρόμο ο λαός", από την άλλη επίκληση των θεσμών, του Συντάγματος και της ανάγκης να αναδιαμορφωθούν, χωρίς όμως να συμμετάσχουν, ΑΝ "δεν ενωθούμε όλοι" και δεν "γίνει με όρους συνολικής συμμετοχής". Αφήνοντας την Διοίκηση και τους Επόπτες να συνεχίζουν ακάθεκτοι. Μέσα σε αυτό το ΑΝ... εμπεριέχεται η μεγαλύτερη παγίδα δεν υπάρχει.
Υπό αυτές τις συνθήκες το καινούργιο είναι καταδικασμένο πριν καν γεννηθεί. Είναι αντιφατικό να θες να αλλάξεις τα πάντα χωρίς να είσαι έτοιμος να χαλάσεις την ησυχία σου και να αλλάξεις πρώτα εσύ.
Θα είμαι ειλικρινής. Δεν υπάρχουν άγιοι,ούτε αμαρτωλοί. Υπάρχουν όμως επιθυμίες, επιλογές και αυταπάτες. Το Στρατόπεδο του Χρέους υπάρχει γιατί ακριβώς ξέρει να χειρίζεται καταστάσεις ,συνθήκες και να καλλιεργεί έντεχνα τον ατομικισμό, αποκοιμίζοντας συνειδήσεις ή εξαγοράζοντας άμεσα/έμμεσα οπαδούς.Δεν χρειάζονται άπειροι μυστικοί αστυνομικοί, ένοπλη βια και στρατός. Ελέγχει τον λαό , την μάζα για αυτούς, με τους πλέον απλούς τρόπους. Του καλλιεργεί επιθυμίες, του δίνει επιλογές ως μονοδιάστατο ερώτημα και του πουλάει αυταπάτες, κυριαρχεί μέσω της φτώχειας, της ηττοπάθειας και της άγνοιας.
Η πλειονότητα καταλήγει να είναι πλήρως ελεγχόμενη, διαποτισμένη από αποχαυνωτικό άπληστο καταναλωτισμό, ευνουχισμένη στην σκέψη και εθισμένη σε ανικανοποίητα συμπλέγματα.
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, ούτε ένοχοι και αθώοι. Υπάρχουν εθελούσια ελεγχόμενοι. Για αυτό και δεν υπάρχει ανάγκη για ορατά, χειροπιαστά κάγκελα και αλυσίδες. Ούτε φοβάται η Διοίκηση του ιδρύματος, ότι θα βρεθεί πραγματικά αντιμέτωπη με κάποια επανάσταση που θα απειλήσει την παντοδυναμία της.
Τις εξεγέρσεις και τις αντιδράσεις είναι εύκολο να τις ελέγξει με τακτικές τύπου πετάω κανένα κόκαλο μέχρι να τιςς αφήνει να εκρύγνονται εντός περιορισμένου πλαισίου να ξεφουσκώνουν. Άνθρωποι με πείρα είναι, τέτοια για πρωινό τα έχουν. Μέσα μαζικής ενημέρωσης, περιθωριοποιήση, καλλιέργεια τρομοκρατία για δήθεν σοβαρά περιστατικά που απειλούν την κοινωνία, υπερμεγένθυση καταστάσεων, ποικιλία εργαλείων για να αισθάνεται κάποιος μικρός, ασήμαντος, αδύνατος, υπήκοος.
Άλλωστε έχει περάσει βαθιά, μέσα στο μεδούλι του καθενός, ότι θα αναλάβει κάποιος "ικανός" και "ειδικός" και θα του αναθέσουμε να λύσει τα προβλήματα. Εμείς να είμαστε καλά, να περνάμε καλά, να καταναλώνουμε καλύτερα και να μην το ψάχνουμε και πολύ γιατί είμαστε νοικοκύρηδες και έχουμε υποχρεώσεις. Άλλωστε βρε ψηφίζουμε έχουμε και Δημοκρατία.. Αμ πως, μιλάει ο λαός, έχει στην διάθεση του υπεύθυνες, εγκεκριμένες και πάνω από όλα "αξιόπιστες" επιλογές.
Και κάπως έτσι διαβάζουμε ή ακούμε κουβέντες καφενείου για "ένωση του λαού που θα γίνει όταν κατέβουμε όλοι μαζί (στο ενδιάμεσο είναι ακίνητοι άλλα ας μην το κάνουμε θέμα)", "είμαστε η πηγή του πολιτισμού", "που δεν θα ανεχτεί κανένα", που "είμαστε υπερήφανοι συνεχιστές ηρώων αρχαίων και νεώτερων" και άλλες πολλές φανφάρες, κένου νοήματος συνθήματα, απόπειρες νοηματοδότησης παιδικής αξίας μυθευμάτων και παραισθήσεων μεγαλείου, για να περνάμε ξένοιαστα την ώρα μας, και να επιτρέπουμε ακόμα περισσότερη καταπίεση, ακόμα μεγαλύτερη μείωση της Δημοκρατίας, ακόμα μεγαλύτερο ξεπούλημα ακόμα περισσότερο έλεγχο και βια.
Και όταν κάτι πάει να ξεφύγει, αναλαμβάνουν αυτόκλητοι και ετερόκλητοι "πατριώτες" που επιτίθενται για τα ιερά και τα όσια της φυλής με σκοπό να επαναφέρουν την τάξη. Όμορφα;
Υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Μέχρι εκεί μάλλον συμφωνούμε. Αλλά μέχρι εκεί, μετά το χάος.
Και όμως υπάρχουν δυνατότητες. Στο επόμενο θα συζητήσουμε ακριβώς για αυτές
Χαιρετίσματα στο Στρατόπεδο του Χρέους
Στο προηγούμενο άρθρο (Φυλακή χωρίς κάγκελα; Πρώτο μέρος, Εθνικό Στρατόπεδο Χρέους.) σας περιέγραψα το στρατόπεδο. Ώρα να μιλήσουμε και για τους στυλοβάτες τους. Ποιοι πραγματικά το στηρίζουν.
Κύριες και κύριοι αυτοί που το στηρίζουν είναι οι κρατούμενοι. Ναι αυτοί ακριβώς! Που φοράνε τις αόρατες αλυσίδες, ζουν πίσω από τα εικονικά κάγκελα της φυλακής τους , αυτοί ακριβώς στηρίζουν το ίδρυμα, αυτοί οι φυλακισμένοι. Για την ακρίβεια δεν θα υπήρχε η φυλακή αν οι κρατούμενοι δεν την υποστήριζαν εθελούσια ή ασυνείδητα τόσο πολύ.
Σας φαίνεται παράδοξο; Εξωφρενικό; Είναι δυνατόν να βρίζουν το Στρατόπεδο, να μισούν την Διοίκηση και τους Επόπτες, να τους αποκαλούν αντίστοιχα δεσμώτες και προδότες, να επικαλούνται ανατροπές, επαναστάσεις,εξεγέρσεις, και την ίδια ακριβώς στιγμή να το στηρίζουν καθ ολοκληρία ;
Ας δούμε λίγο πιο προσεκτικά τι συμβαίνει. Λίγο αν θέλετε, πιο νηφάλια, πιο ψύχραιμα. Οι κρατούμενοι στο Στρατόπεδο του Χρέους έχουν Θεούς, υψηλά ιδανικά και κυρίως πιστεύω που για αυτά ζουν, και σε αυτά υπακούν.
Θέλουν καταρχάς να ζουν καλά, να έχουν ασφάλεια, να ζουν μέσα σε μια κανονικότητα, νοικοκυρεμένα. Οτιδήποτε και οποιοσδήποτε διαταράσσει αυτή την πραγματικότητα, αντιτίθεται σε αυτή την επιθυμία , είναι ο εχθρός τους.
Είναι τρελός, είναι επαναστάτης, είναι εγκληματίας (και ας μην έχει πειράξει κουνούπι), τρομοκράτης (και ας μην έχει διαπράξει το παραμικρό), ανεύθυνος, γραφικός, και ο κομιστής άλλων θέσεων, ιδεών και πρακτικών, πρέπει να χτυπηθεί. Ο ενοχλητικός χλευάζεται, λοιδορείται, απομονώνεται.
Προσθέστε και τον κοινωνικό κανιβαλισμό μεταξύ των συγκρατουμένων, την ψευδαίσθηση της γνώσης και την άρνηση της λογικής σε συνδυασμό με την παρακμιακή αντίληψη ότι "'όλα είναι σχετικά" έτσι αρχίζει να συμπληρώνεται ένα παζλ που απεικονίζει νοσηρότητα και ξεπεσμό, πολιτισμικό και δημοκρατικό.
Από την μια απώλεια εμπιστοσύνης σε θεσμούς, διεστραμμένη αντίληψη "ότι κάτι θα γίνει και θα κατέβει στο δρόμο ο λαός", από την άλλη επίκληση των θεσμών, του Συντάγματος και της ανάγκης να αναδιαμορφωθούν, χωρίς όμως να συμμετάσχουν, ΑΝ "δεν ενωθούμε όλοι" και δεν "γίνει με όρους συνολικής συμμετοχής". Αφήνοντας την Διοίκηση και τους Επόπτες να συνεχίζουν ακάθεκτοι. Μέσα σε αυτό το ΑΝ... εμπεριέχεται η μεγαλύτερη παγίδα δεν υπάρχει.
Υπό αυτές τις συνθήκες το καινούργιο είναι καταδικασμένο πριν καν γεννηθεί. Είναι αντιφατικό να θες να αλλάξεις τα πάντα χωρίς να είσαι έτοιμος να χαλάσεις την ησυχία σου και να αλλάξεις πρώτα εσύ.
Θα είμαι ειλικρινής. Δεν υπάρχουν άγιοι,ούτε αμαρτωλοί. Υπάρχουν όμως επιθυμίες, επιλογές και αυταπάτες. Το Στρατόπεδο του Χρέους υπάρχει γιατί ακριβώς ξέρει να χειρίζεται καταστάσεις ,συνθήκες και να καλλιεργεί έντεχνα τον ατομικισμό, αποκοιμίζοντας συνειδήσεις ή εξαγοράζοντας άμεσα/έμμεσα οπαδούς.Δεν χρειάζονται άπειροι μυστικοί αστυνομικοί, ένοπλη βια και στρατός. Ελέγχει τον λαό , την μάζα για αυτούς, με τους πλέον απλούς τρόπους. Του καλλιεργεί επιθυμίες, του δίνει επιλογές ως μονοδιάστατο ερώτημα και του πουλάει αυταπάτες, κυριαρχεί μέσω της φτώχειας, της ηττοπάθειας και της άγνοιας.
Η πλειονότητα καταλήγει να είναι πλήρως ελεγχόμενη, διαποτισμένη από αποχαυνωτικό άπληστο καταναλωτισμό, ευνουχισμένη στην σκέψη και εθισμένη σε ανικανοποίητα συμπλέγματα.
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, ούτε ένοχοι και αθώοι. Υπάρχουν εθελούσια ελεγχόμενοι. Για αυτό και δεν υπάρχει ανάγκη για ορατά, χειροπιαστά κάγκελα και αλυσίδες. Ούτε φοβάται η Διοίκηση του ιδρύματος, ότι θα βρεθεί πραγματικά αντιμέτωπη με κάποια επανάσταση που θα απειλήσει την παντοδυναμία της.
Τις εξεγέρσεις και τις αντιδράσεις είναι εύκολο να τις ελέγξει με τακτικές τύπου πετάω κανένα κόκαλο μέχρι να τιςς αφήνει να εκρύγνονται εντός περιορισμένου πλαισίου να ξεφουσκώνουν. Άνθρωποι με πείρα είναι, τέτοια για πρωινό τα έχουν. Μέσα μαζικής ενημέρωσης, περιθωριοποιήση, καλλιέργεια τρομοκρατία για δήθεν σοβαρά περιστατικά που απειλούν την κοινωνία, υπερμεγένθυση καταστάσεων, ποικιλία εργαλείων για να αισθάνεται κάποιος μικρός, ασήμαντος, αδύνατος, υπήκοος.
Άλλωστε έχει περάσει βαθιά, μέσα στο μεδούλι του καθενός, ότι θα αναλάβει κάποιος "ικανός" και "ειδικός" και θα του αναθέσουμε να λύσει τα προβλήματα. Εμείς να είμαστε καλά, να περνάμε καλά, να καταναλώνουμε καλύτερα και να μην το ψάχνουμε και πολύ γιατί είμαστε νοικοκύρηδες και έχουμε υποχρεώσεις. Άλλωστε βρε ψηφίζουμε έχουμε και Δημοκρατία.. Αμ πως, μιλάει ο λαός, έχει στην διάθεση του υπεύθυνες, εγκεκριμένες και πάνω από όλα "αξιόπιστες" επιλογές.
Και κάπως έτσι διαβάζουμε ή ακούμε κουβέντες καφενείου για "ένωση του λαού που θα γίνει όταν κατέβουμε όλοι μαζί (στο ενδιάμεσο είναι ακίνητοι άλλα ας μην το κάνουμε θέμα)", "είμαστε η πηγή του πολιτισμού", "που δεν θα ανεχτεί κανένα", που "είμαστε υπερήφανοι συνεχιστές ηρώων αρχαίων και νεώτερων" και άλλες πολλές φανφάρες, κένου νοήματος συνθήματα, απόπειρες νοηματοδότησης παιδικής αξίας μυθευμάτων και παραισθήσεων μεγαλείου, για να περνάμε ξένοιαστα την ώρα μας, και να επιτρέπουμε ακόμα περισσότερη καταπίεση, ακόμα μεγαλύτερη μείωση της Δημοκρατίας, ακόμα μεγαλύτερο ξεπούλημα ακόμα περισσότερο έλεγχο και βια.
Και όταν κάτι πάει να ξεφύγει, αναλαμβάνουν αυτόκλητοι και ετερόκλητοι "πατριώτες" που επιτίθενται για τα ιερά και τα όσια της φυλής με σκοπό να επαναφέρουν την τάξη. Όμορφα;
Υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Μέχρι εκεί μάλλον συμφωνούμε. Αλλά μέχρι εκεί, μετά το χάος.
Και όμως υπάρχουν δυνατότητες. Στο επόμενο θα συζητήσουμε ακριβώς για αυτές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου