Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ*
Τελικά η Ελλάδα ήταν μόνο η αρχή όσον αφορά και τα κλειστά επαγγέλματα, με τη Γαλλία αλλά και άλλες ευρωπαϊκές χώρες να πιέζονται από τις Βρυξέλλες να ανοίξουν κλάδους, όπως οι ταξιτζήδες, οι συμβολαιογράφοι και οι κτηνίατροι.
Φαίνεται πως για την ΕΕ η ανάπτυξη περνά από ταξί, αφού με την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων ελπίζεται να δημιουργηθούν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας σε κλάδους ωστόσο που ήδη έχουν κορεστεί.
«Πρόκειται για μεταρρυθμίσεις που αποδίδουν άμεσα καρπούς», σχολιάζει σε σχετικό ρεπορτάζ του πρακτορείου «Reuters», οικονομολόγος της τράπεζας Barclays, αποδεικνύοντας με τον καλύτερο τρόπο ότι μέλημα των γραφειοκρατών των Βρυξελλών, δεν ήταν η πάταξη της υψηλής γραφειοκρατίας στη χώρα μας και αλλού, αλλά η δημιουργία συνθηκών εξοντωτικού ανταγωνισμού σε κλάδους που υπήρχε ακόμη υψηλή εθνική προστασία. «Όταν εισαγάγεις τον ανταγωνισμό, έχεις νέους παίκτες και έτσι δημιουργείς θέσεις εργασίας και μειώνεις άμεσα τις τιμές», προσθέτει ο προαναφερθείς οικονομολόγος.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναμένεται το Σεπτέμβριο να εντείνει τις πιέσεις προς τα κράτη μέλη να προχωρήσουν σε ακόμη μεγαλύτερη απορρύθμιση με βάση τις οδηγίες της ΕΕ για ελεύθερη διακίνηση ανθρώπων, υπηρεσιών και κεφαλαίων. Μέχρι στιγμής πάντως επιτυχία παρουσιάζει μόνο τομέας της απελευθέρωσης κεφαλαίων, χωρίς η ελευθερία αυτή να έχει φέρει επενδύσεις. Αντιθέτως όπως αποδείχθηκε τα τελευταία χρόνια η απορρύθμιση των διεθνών κεφαλαιαγορών συνέβαλλε στο να εκδηλωθούν τόσο η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, κορμός της οποίας ήταν η χορήγηση αλόγιστα στεγαστικών δανείων στις ΗΠΑ με στόχο τη μεγαλύτερη χρηματοπιστωτική κερδοσκοπία, όσο και η κρίση χρέους στην ευρωζώνη, που προκλήθηκε λόγω της φούσκας υπερδανεισμού των χωρών του ευρωπαϊκού νότου από τις τράπεζες του ευρωπαϊκού βορρά.
Από το 1992 που υπάρχει απελευθέρωση στην κίνηση προσώπων και υπηρεσιών, οι ευρωπαϊκές επιδόσεις δεν είναι ιδιαίτερα επιτυχείς, γεγονός που δεν έχει να κάνει τόσο με την λειψή εφαρμογή των ευρωπαϊκών κανόνων, όσο με τη σκληρή πραγματικότητα ότι η Ευρώπη παρά την «ενοποίησή» της, παραμένει μία οντότητα με πανσπερμία εθνικών νοοτροπιών και γλωσσών, που δεν ευνοεί τη μετακίνηση εργαζομένων αλά…Αμερική-στις ΗΠΑ σχετικά εύκολα ένας εργαζόμενος παίρνει το ρίσκο να αλλάξει πολιτεία, αφού παρά τις τοπικές ιδιαιτερότητες, η γλώσσα και η νοοτροπία του αμερικανικού ονείρου είναι ενιαία.
H γαλλική ιδιαιτερότητα...
Η Γαλλία αν και δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, δεν θεωρούνταν αρκούντως «καπιταλιστική» από τους κήρυκες του νεοφιλελευθερισμού, που εδώ και χρόνια έχουν βάλει στόχο το γαλλικό «κρατισμό» και τη γαλλική «ιδιαιτερότητα». Το 2006 υπήρξε μεγάλη αντίδραση όσον αφορά την οδηγία «Μπόλκενστάϊν» που αφορούσε την απελευθέρωση των υπηρεσιών. Η οδηγία «Μπόλκενσταϊν» χαρακτηρίστηκε «Φράνκενσταϊν» από το ριζοσπαστικό τότε κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης στη Γαλλία και ο τύπος μιλούσε για τον «Πολωνό υδραυλικό», το κίνδυνο η απελευθέρωση των υπηρεσιών να φέρει νέους επαγγελματίες από τις νέες χώρες μέλη της ΕΕ του πρώην ανατολικού μπλοκ, οι οποίοι ήταν διατεθειμένοι για πολύ λιγότερα να κάνουν τις «βρώμικες δουλειές».
Ο ίδιος ο πρώην επικεφαλής της μεγάλης αεροπορικής βιομηχανίας EADS, Λουί Γκαλουά παρουσίασε πέρυσι τον περιβόητο «οδικό χάρτη» για του πως θα γίνει πιο ανταγωνιστική η γαλλική οικονομία, επικρίνοντας μάλιστα την Κομισιόν ότι είναι όλο λόγια και σχεδόν καθόλου έργα…
«Δεν είναι μόνο τα ισχυρά λόμπι με τις ισχυρές παραδόσεις συνεργασίας έναντι των κινδύνων-είναι το γεγονός ότι η Γαλλία δεν θεωρεί απαραίτητα ότι ο ανταγωνισμός είναι καλός», τονίζει ο Ερίκ Μπουσέρ, δημοσιογράφος στην οικονομική εφημερίδα «Les Echo» και ένας εκ των συγγραφέων το 2007 έκθεσης την οποία είχε παραγγείλει κυβερνητική επιτροπή και αφορούσε την απορρύθμιση των επαγγελμάτων.
Ο Χερβέ Μπούτχολ, επικεφαλής της γαλλικής αντιπροσωπείας στον ΟΟΣΑ, υποστηρίζει ότι οι μεταρρυθμίσεις στον τομέα των υπηρεσιών θα αποφέρουν επιπλέον πέντε μονάδες στην αύξηση του ΑΕΠ τα επόμενα δέκα χρόνια. Βραχυπρόθεσμα όμως θα υπάρξει κόστος.
Οι οπαδοί της νεοφιλελεύθερης αντίληψης στη Γαλλία επισημαίνουν ως «success story» την απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών τη δεκαετία του ΄90 η οποία υποτίθεται έριξε τις τιμές. Σήμερα ωστόσο που η γαλλική οικονομία παρουσιάζει καθίζηση ανάλογη με αυτήν των άλλων αναπτυγμένων οικονομιών, ο κολοσσός των τηλεπικοινωνιών Alcatel-Lucent ανακοίνωσε πέρυσι την απόλυση 5.000 εργαζομένων και ας μην είναι πλέον η «προστασία» εμπόδιο για την ανάπτυξη. Όσο για άλλες υπηρεσίες όπως το νερό, στο οποίο η Γαλλία πρωτοστατεί στην ιδιωτικοποίησή του καθώς οι γαλλικές πολυεθνικές είναι κορυφαίοι παίκτες στην αγορά αυτή, υπήρξε πρόσφατα αντιστροφή της τάσης και επανεθνικοποίηση της εταιρίας ύδρευσης του Παρισιού.
Στόχος τώρα δεν είναι πια οι επιχειρήσεις κοινής ωφελείας αλλά τα περί 150 κλειστά επαγγέλματα, με προεξέχον αυτό του ταξιτζή. Στο Παρίσι κυκλοφορούν σήμερα περί τα 19.000 ταξί, αριθμός υπεραρκετός για να καλύψεις τις ανάγκες της πόλης του φωτός. Τα βράδια του Σαββάτου υπάρχει ωστόσο πρόβλημα, λένε οι θιασώτες της απελευθέρωσης, άρα και πεδίον λαμπρό για εισαγωγή νέων παικτών οι οποίοι θα μπορούσαν να καλύψουν τη ζήτηση και οι οποίοι δυσκολεύονται σήμερα να μπουν στην αγορά λόγω των αυστηρών κανόνων που υπάρχουν και στη Γαλλία όσον αφορά τη χορήγηση άδειας ταξί.
Η πραγματικότητα φαίνεται ωστόσο να είναι λίγο διαφορετική, όπως επισημαίνεται και σε σχετικό ρεπορτάζ του «Reuters». «Αν υπάρξουν 50.000 ταξί στους δρόμους του Παρισιού, θα φάει ο ένας τον άλλο ζωντανό», δηλώνει ο 56χρονος Χοσέ ο οποίος εργάζεται ως ταξιτζής εδώ και 14 χρόνια βγάζοντας περί τα 200 ευρώ εργαζόμενος 11 ώρες την ημέρα.
Η Γαλλία δεν είναι η μόνη χώρα η οποία πιέζεται στην ΕΕ για απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων. Σύμφωνα μάλιστα με την Κομισιόν η Βρετανία και η Γερμανία έχουν περισσότερους περιορισμούς από ότι η Γαλλία. Η υψηλή ανεργία, 11% και η οικονομική επιδείνωση την έχουν καταστήσει ωστόσο πιο εύκολο στόχο για το πέρασμα πλέον των μεταρρυθμίσεων που δοκιμάστηκαν στον ευρωπαϊκό νότο, στον αναπτυγμένο ευρωπαϊκό βορρά.
Εκτός από τους ταξιτζήδες στο στόχαστρο βρίσκονται και οι συμβολαιογράφοι και οι δικηγόροι, για τους οποίους ο πρόεδρος Ολάντ είχε δηλώσει πως «η Γαλλία πρέπει να δει αν υπάρχουν περιθώρια για περισσότερο άνοιγμα».
*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Η ΕΛΛΑΔΑ αύριο" 06/07/2013
Πηγή: http://oikonomiallomati.blogspot.gr/2013/07/blog-post.html?view=magazine
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου